پدرم امام (ره)
کـارنـامه نــور (زندگینامه امام خمینی)
فصل اول از ولادت تا وفات
6 . ورود آیت الله بروجردی به قم ( ادامه ی بخش نوزدهم )
2. غیر از مقام علمی و شایستگی آن مرحوم برای تصدی مقام افتا، انگیزه دیگری که امام خمینی و همفکران ایشان را به تلاش برای زعامت آیت اللّه بروجردی بر حوزه علمیه قم وامیداشت، ضرورت حفظ وحدت حوزه و خنثی کردن فتنههای حکومت پهلوی بود. پس از فوت موسس حوزه قم، رژیم پهلوی امید بسیاری داشت که بتواند از تشتت و چندگانگی در حوزه استفاده کرده مقاصد شوم و پلید خود را اجرا نماید. اما درست در همان زمانی که رضاخان چشم طمع به انحلال و یا کساد حوزه دوخته بود، شاگردان مرحوم موسس، و در راس آنان امام خمینی مصمم شدند تا با پیدا کردن شایستهترین جانشین برای آیت اللّه العظمی حائری یزدی آتش فتنه او را خاموش کنند. از این رو همه آنان که در این امر مهم با امام همفکر و موافق بودند، به شهرها و بلاد دور سفر کردند و نظر عالمان و بزرگان مناطق مختلف را به این جایگزینی جلب کردند. امام خود به همدان سفر کرد و با علمای آن شهر ـ که بیم مخالفت آنان میرفت ـ در این باب سخن گفت و با دست پر بازگشت. مقدمهچینیها و سعی بلیغ بزرگان حوزه در شناساندن مقام علمی و شخصیت معنوی آیت اللّه العظمی بروجردی پس از چندی، ثمر داد و از هر سو نامههای بسیار به سوی زعیم حوزه سرازیر شد.
تا این که در سال 1364هـ.ق/1324 هـ.ش، آیت اللّه العظمی بروجردی پس از گذراندن دوران بستری و درمان در بیمارستان فیروز آبادی تهران، وارد قم شد و آرزوی امام و دوستان و شاگردانش که سربلندی و یکپارچگی حوزه، آرزوی آنان بود، اجابت شد. این هجرت خجسته بر اثر صلاحاندیشی، زمینهسازی و هوشیاری امام صورت پذیرفت و خود در صف مقدم گروه استقبال ایستاد. غیر از تلاشهای امام و همفکرانش، آنچه راه زعامت عامه را برای آیت اللّهالعظمی بروجردی هموار کرد، ایثار و اخلاص آیات ثلاث(مرحومان: حجت، سیدمحمدتقی خوانساری و صدر ـرضوان اللّه تعالی علیهم) بود. بدین ترتیب آن مرد بزرگ الهی ، پس از سی سال گوشه گیری و انزوا، سرپرستی حوزه شکوهمند قم و مرجعیت عامه جهان اسلام را به دست گرفت.
ادامه دارد ...
منبع متن : تبیان ... منبع عکس ها : سایت شهید آوینی