دارالرضوان

سلام انسان.
سلام آفریده عجیب و غریب خدا !
سلام موجودی که از اولین عجایب خلقتی !
سلام چیزی که وقتی خلق شدی به خاطر عظمت و کرامتت ملائک به دستور خدا به تو سجده کردند.
سلام مخلوقی که خدا از روح خودش زنده‌ات کرد.
و سلام بر تو که اشرف مخلوقاتی.
اشرفی که اِشرافیت داری بر آنچه قبل از تو آفریده شده.
می‌دونی چیه؟ خیلی بزرگی، خیلی عزیزی، خیلی با صفایی، خودمونی بگم، آخرشی!
عقل داری، فهم داری، فکر داری، شعور داری، قدرت تشخیص داری، اراده داری و اختیار انتخاب در عمل.
خلاصه بگم یک موجود کامل و بی عیب و نقصی!
…
با این حرفها نفسِمون کیف کرد، مگه نه !
خیلی لذت بردیم از این همه استعدادهای کوچک و بزرگ !

ولی بیایید از یک زاویه دیگه به قضیه نگاه کنیم:
حتماً تا حالا شده که توی خواب، یک پشه 5 میلیمتری خیلی آرام آرام بیاد کنار گوشت و با وز وز روح خراشش! اعصابت را نرمش بده! و هرچی هم که از خودت دورش کنی فایده‌ای نداشته باشه و تازه وقتی راه و چاه رو پیدا کرد یک نیش جانانه به دست و صورت و… بزنه و مجبور بشی تا صبح از این طرف به آن طرف بچرخی! 
وقتی یک ویروس میکروسکپی سرماخوردگی چنان حالت رو می‌گیره و راهی بیمارستانت می‌کنه و باعث میشه تا انواع و اقسام داروهای تلخ و تند و آمپولهای ریز و درشت را نوش جان کنی! به این فکر کردیم که از یک ویروس چند میکرونی من انسان چند ده کیلویی را چطوری زمینگیر می کنه.

توی آن حالت پریشان، به عظمتمان فکر کرده‌ایم؟

اینها نمونه‌هایی خیلی ابتدایی از مثالهایی بود که من انسان بفهمم خیلی ضعیفم و ناتوان و این قدرت تفکر و تعقلی که خدا به انسان امانت داده باعث رشد و شکوفاییش شده وگر نه نسل انسان تا به امروز هزار باره منقرض شده بود!
پس یادمان باشد که در برابر عظمت خدا خیلی حقیریم، ولی می‌تونیم بهترین باشیم.
انسانها گاهی به عرش اعلی می‌روند و گاهی به مقام حیوانی نزول می‌کنند، که البته در هر دو مورد خودمان باعث هستیم.

از خدا بخواهیم که کبر و غرور و خودخواهی و خودپسندی را از ما دور کنه چون در غیر این صورت:

 " أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا " سوره فرقان – آیه 24
آیا گمان می‏بری اکثر آنها[کسانی که مطیع هوای نفس خود شده‌اند] می‏شنوند یا می‏فهمند؟ آنها فقط همچون چهارپایانند بلکه گمراه تر!

لبخند قلم