خودت می شوی !
توی بیست و چهار ساعت یک روز، دو سه تا یکی دو دقیقه هم هست که نه اسپرت لژدار داری ، نه ضد آفتاب رنگی، نه رنگ لب روشن، نه لباس با مارک فُلان ، نه لباس با مدل فُلان، نه دخترِ فُلانی هستی، نه شغل ات مهم است. خودت هستی با یک تی شرت و شلوار ساده، یک صورت با جای جوش، موهای باز، یک قدِ صد و شصت و یک سانتی با یک چادری که ده سانت اش برایت بلند است . می شوی خودِ هیچ ات در مقابل یک " همه ". این که خودِ خودت می شوی آرامش دارد. همین که یادت نمی رود هیچ هستی. فکر کن برای آن ده سانت اضافه ی چادرت میخواستی با کفش پاشنه ده سانت سجده کنی، فاجعه می شد. نه؟
نوشته ی ندا از وب این روز های من ...