دارالرضوان

« تولد نور منشق از دو نور زینب کبری (سلام الله علیها) را به موالین این حضرت تبریک می گوییم.»

 

 

 

سلام و درود خدا بر دخت علی محبوبه ی مصطفی، نائبه ی زهرا بانوی فرزانه و کریمه و عابده ی آل علی (علیه السلام) و سلام و درود خدا بر تو ای صدیقه ی صغری ای امینه ی خدا، ناموس کبریا، اختر برج عصمت، ای گوهر درج عفت و ولایت .
ای که: آسیه اسوت ،هاجر رتبت، مریم مکرمت، ساره سیرت، خدیجه آیت و فاطمه دلالت.
ای دختر عصمت پرور بتول عذرا فاطمه زهرا (سلام الله علیها) درود بی پایان و رحمت بی انتهای خدا بر تو باد.
حیف است که قلم نویسندگان دنیا و عالم از نوشتن فضائل و مناقب تو بانوی مخدره و محترمه ی دو جهان و محبوبه ی خداوند منان، ناتوان و عاجز است.
حضرت زینب در روز و سال پنجم هجری یعنی پنج سال قبل از شهادت جدش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دیده به جهان گشود و تمام دنیا را به نور وجودش منور کرد و همه ی خاندان و اهل بیت از این تولد مبارک خوشحال و مسرور شدند.
او از درختی که خداوند در قرآن فرمود:« این که اصل و ریشه اش در زمین پای بر جا و شاخه هایش در آسمان است » نشأت نیکو و رشد کامل گرفت و دانشمندی بزرگوار گردید.
او دارای مقام والا و عظیمی بود که در میان اهل بیت خدا و در خانه ی وحی به « مشاور و صاحب رأی » مشهور گردید و همین فخر کافی است که از شجره ی اهل بیت وحی بوده که خدای متعال در کتاب آسمانی خود از آنها مدح و ستایش فرموده است!!!
بسیاری از بزرگان نویسندگان شیعه و غیر شیعه درباره ی حضرت گفتار مختلفی می نویسند:« همانا حضرت زینب (سلام الله علیها) در بزرگواری و نیکویی و خوی و عظمت و بزرگی و علم و عمل و عصمت و پاکی و عفت و پارسایی و نور و شرافت و درخشندگی همانند مادرش فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بود.»

و همچنین می گویند:« که زینب دختر علی بن ابی طالب از زنان فاضله ی روزگار و عقیله ی جلیله ی بنی هاشم بود که با برادرش حسین بن علی در واقعه ی کربلا حضور داشت و چون حسین شهید شد، او پیشوای بازماندگان از زنان و کودکان بود و چه خوب پیشوایی بود.»
« براستی که زینب کبری (سلام الله علیها) در فصاحت و بلاغت و زهد و تدبیر و شجاعت شبیه پدر و مادر خود بود، و بعد از شهادت برادرش امام حسین (علیه السلام) تمام امور اهل بیت بلکه جمیع بنی هاشم به رأی و تدبیر حضرتش اجرا می شد. و همچنین خطبه ی فصیح و بلیغ آن حضرت در شهر کوفه چنان کوبنده بود و در مردم تأثیر گذاشت که در آن روز مردم را دیدم که حیران و سرگردان می گریستند و از حیرت انگشت به دندان می گزیدند. آن بانو طوری سخن می گفت که مردم کوفه، که هنوز طنین خطبه های دلنشین و پر شور امیر المؤمنین (علیه السلام) را به گوش داشتند، گمان می کردند پدر بزرگوارش حضرت علی سخن می گوید. آن گاه که آن مظلومه امر به سکوت نمود، نفس ها به سینه برگشت و صدای زنگ ها ساکت شد.»
« خطبه ی آن مخدره در مجلس یزید لعین چنان مایه ی رسوایی و ننگ دشمنان خدا شد و چنان یزید را رسوا نمود و از کردار خود پشیمان کرد و آن ملعون را پیش دوست و دشمن شرمسار و ذلیل نمود.»
این فصاحت و بلاغت کلام حضرت زینب (سلام الله علیها) بر کسی پوشیده نیست و همگان به آن اعتراف دارند.این بانو سخن گفتن را از پدرش علی مرتضی (علیه السلام) و از مادرش فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به ارث برده بود، و از تربیت شده ای در دامان پاک این دو معصوم بزرگوار جز این انتظار نمی رفت. بانویی که در کلماتش انوار خطبه ی علوی و اسرار کلام فاطمی مشاهده می شد. 
ای زینب، ای که به قضا و قدر پروردگار خوشنود بودی و در بلاها شکیبا، بردبار و صبور بودی و جزع نمی کردی.

زینب اگر نبود ....!!!

 

زینب اگر نبود، شجاعت به گور بود 
زینب اگر نبود، شهامت روان نداشت 
زینب اگر نبود، وفا سرشکسته بود 
زینب اگر نبود، تن عاشق جان نداشت 
زینب اگر کمر به اسارت نبسته بود 
آزادی این چنین شرف جاودان نداشت 
زینب اگر نبود، پس از کشتن حسین 
گلدسته صفا، به صدای اذان نداشت

 

 

 

 

 منابع: تارنمای قرآن وعترت( منبع متن و اولین عکس ) ، سپید نامه ، سایت شهید آوینی ، خاکریز امروز و شهر مجازی قرآن کریم