چند وقته دارم فکر می کنم چی بنویسم .اخه  فکر میکنم نوشتن تنها مهم نیست  بلکه

 چی نوشتن مهمه! اون وقتی که صرف خوندن میشه حقیه که به گردن ادم میافته. چرا

 که ادم برای این عمر امانتی که بهش دادن مسئوله .عمر با ثانیه ها میگزره و با گذشت 

هر ثانیه ادم پیر و پیرتر میشه و به ترک دنیا نزدیکتر .مهمه که ادم برای چی و برای کی

پیر بشه.چون برای جبران ثانیه های ازدست رفته راه برگشتی نیست .

برای همین ادم نباید هر چیزی رو بخونه وهر چیزی رو بنویسه چون هم ثانیه های  عمر

خودش  رواز دست میده هم ثانیه های عمرخواننده رو.پس قبل از نوشتن خوب فکر کن

هدفت چیه و قبل از خوندن هم دقت کن این مطلب چه نتیجه ای برات داره! 

                                                                                       یا علی

زبان مترجم دل است (گویا دل نوعی سخن می گوید که

 مردم ان را نفهمند و در فهم ان نیازبه مترجم است که

این مترجم همان زبان است).

پس تو ای امانت دار زبان الهی دقت کن دلت را برای

که و برای چه ترجمه می کنی!

چشمها دریچه هایی هستند رو به قلب افراد .

 برای دیدن درون قلب افراد کافی است به چشمانشان نگاه کنی که اگر

 در چشمان تو قدرت کافی برای نفوذ باشد می توانی به راحتی نوشته های

روی قلبشان را بخوانی و یا روی قلبشان چیزی حک کنی!

پس تو ای امانت دار چشمان الهی بنگر این دریچه ها را به روی چه کسی

باز می کنی و به چه کسی اجازه می دهی روی قلبت نقشی حک کند! 

(قل للمو منین یغضوا من ابصارهم...و قل للمومنات یغضضن من ابصارهن...)

                                                ایات30و31سوره نور

حق خداوند متعال

حق خدا این است که او را بپرستی و نسبت به اوهیچگونه شرک نورزی اگر توانستی

این دورا با اخلاص به انجام رسانی خداوند متعال بر خودواجب می داند که در دنیا و

اخرت بی نیازت کند ... 

حق نفست

این است که در اطاعت خدا به کارش بری...

حق زبان

زبان را بر صاحبش چهار حق است:

اول اینکه ان را به خیر عادت دهد.

دوم اینکه از گفتار زائد و بی فایده بازش دارد.

سوم اینکه ان را با دور داشتن از ناسزا وفحش محترم دارد.

وچهارم اینکه به وسیله ان به مردم نیکی کرده با انها سخن نیکو گوید.

اقا امیرالمومنین علی بن ابیطالب(علیه السلام)می فرماید:

زبان درنده ای است که اگر رهایش کنی می گزد.

                                                           یا علی...